The Last Australian Adventure

12.12 pm, 10 Mei, Bibliotheek Brisbane Australie.

De laatste 12 uur in Australie zijn aangebroken, iets eerder dan verwacht maar.. ' we gaan nog niet naar huis'!:D
Er staat ons( ja ons, luc en ik hebben mekaar weer gevonden na 5 maanden op onszelf gereisd te hebben!) nog 3 geweldige weken in thailand en singapore te wachten, dus niet getreurd mensen, ik kom nog niet naar huis, maar de tijd gaat wel snel nu..

2 weken geleden hadden vincent en ik afscheid genomen van een slaperige michiel om 6uu smorgens want wij moesten onze bus pakken naar Coonabarabran, ergens 5 uur landinwaarts vanaf coffs harbour in de middle of nowhere. 12 uur lang in de bus gezeten, en toen savonds aangekomen in Coona. Werden al snel opgepikt door Steaphen, een man die op de Pottery werkt. Nou dachten wij dat we in Coona zelf al in de middle of nowhere zaten, (dorpje met paar honderd in woners, en verder niks in de wijde omgeving) maar dat hadden we mis. na een half uur over de snelweg door het bos kwamen we bij een afslag met een gravel road, wij blij: we zijn er! not... Die weg moesten we nog eens een half uur volgen totdat we echt geen idee hadden waar we zouden belanden, toen er lichtjes tussen de bomen doorschenen.

En vanaf dat moment mochten we dit ons thuis noemen. Het is dus een potterij met boerderij en ook een farmstay, dus voor overnachtingen, en dat op 7000!!!! hectare grond.. kom ik later op terug. Wij moesten samen met een aantal andere WWOOFER's overal en nergens helpen.
we stonden smorgens op om half acht (vincent om half 7, onze hardloopfanaat:D) en van 8 tot 9 hadden we gezamenlijk ontbijt, dan werden ook de taken verdeeld en dan ging iedereen zijn ding doen. en dan van 1 tot 2 lunch pauze met warme maaltijd, milkshake of koffie daarna en doorwerken tot 5 of 6 en dan waren we vrij. Hadden we dus nog ongeveer 1 uur daglicht over maar dat maakten ons niet heel veel uit, want we deden al zoveel leuke dingen overdag.

Voorbeeldje van dingen die we moesten doen:

Wandelpaden aanlegen, struiken snoeien, gras planten, kamers schoonmaken, taarten bakken, lunch voorbereiden, paarden eten geven en verplaatsen van weiland, onderhoud van de weilanden, bomen kappen en in stukjes zagen, bouwen in de huizen ( ze bouwen alles zelf daar @ zie fotos voor de resultaten!) Dus we waren elke dag druk bezig maar de sfeer was gewoon super gezellig en veel meer relaxd dan als je echt moet werken, wat er op neer komt dat als je even een praatje maakt met een gast of geen zin heb om het gras te maaien dus dan maar in de keuken gaat helpen, het totaal niet uitmaakt:) super chill!

En na ons werk mochten we natuurlijk zelf onze tijd indelen en daar hadden we meerdere opties voor:

o.a. quad/motor rijden! ze hadden een paar oude dirtbikes en een quad staan waar we altijd op mochten rondrijden over hun land. en om terug te komen op hoe groot dat land is, vin en ik gingen op een dag weer lekker rijden, zijn meer dan 2 uur non stop aan het rijden geweest en toen hadden we volgens johannes, zoon van maria, de bazin, ongeveer (!) 1/6 deel van het totale land gezien.....
Het rijden was natuurlijk verder super leuk, enorm mooi landschap met weilanden middenin de bossen, overal kangaroes, wallabies, emoes en biggen die voor je wegrennen, en ook nog eens prima na zomer weertje met strak blauwe lucht en 25 graden!

Verder gingen we vaak vissen, we vingen yabbies, kleine kreeftjes, met een fuik waar aardappels als aas in zaten, in een slootje waarna we met de yabbies (sommige gingen door de sla) gingen vissen op catfish in de dam naast het huis, die natuurlijk daarna ook in de pan eindigden, hehe!

Dat is ook wel het leuke van deze plek, ze doen dus alles zelf, wat inhoudt dat ze met generators een eigen energie voorziening hebben, watervoorziening = de regen, wat ze opslaan in enorme tanks en wat inhoudt dat we niet langer dan 2 minute mogen douchen omdat ze zuinig moeten zijn.. Vlees van hun eigen koeien, of van biggen of kangaroes die ze gevangen hebben, groentes uit de moestuin, en groot deel van de bouwmaterialen voor de huizen, hout en dergelijke, halen ze ook allemaal van hun eigen land, heel vet!

Over koeien gesproken, ze hebben dus een kudde van +- 100 runderen, en die moeten eens in de 2 weken of zo van paddick (weiland) verplaatst worden, en dat gaat natuurlijk: te paard! En wie moestne daarbij helpen, de meeste geweldige paardrijders ooit, vincent en ik.

Enige keer dat ik op zo'n ding heb gezeten is toen ik 5 jaar was op het paard van tanty yvon, zover ik me kan herrineren. En de handleiding bij die dingen was ook ver te zoeken, enige tips die wij kregen toen we klaarstonden om op pad te gaan was, met je benen knijpen is sneller, en trekken aan de teugels is stoppen, succes! En daar gingen we dan op mijn paardje: bilbao (lord of the rings liefhebbers?)

toen we de kudde hadden gevonden moesten vin en ik dus achter de kudde gaan rijden en zorgen dat ze door bleven lopen en als er een achterbleef moesten we die terug naar de kudde drijven. Als echte cowboys was dat natuurlijk geen probleem voor ons, behalve dat we de paarden al nauwelijks onder controle hadden, laat staan dat we dan nog een stel koppige koeien in de goede richting konden lopen. Maar wonder boven wonder zijn uiteindelijk na een rit van bijna 5 uur alle koeien veilig en wel inhet goede weiland terechtgekomen, missie geklaard:)

Ook nog grappig was dat we een van de eerste dagen een middeleeuwse bijeenkomst hadden. Je hebt namelijk groepen mensen die zich in een soort clans samenvoegen en die dan zich helemaal in middeleeuwse stijl aankleden en ook veldslagen en dergelijke doen. Nou hebben ze dit soort festivallen vaak ergens in australie maar nu zijn ze op zoek naar een nieuw terrein en wilde de mensen van de pottery hun terrein aanbieden dus gingen wij een soort testrondje doen @ midden in het land ergens met tentjes en kampvuurtje en iedereen in middeleeuwsde kleding beetje eten en bier drinken, super leuk om mee te maken! en volgend jaar willen ze dat dus met een paar duizend mensen gaan doen.

Hier heb ik dus me laatste 2 weken met heel veel plezier doorgebracht en vond het ook echt moeilijk om afscheid te nemen van deze mensen, en de plek, echt geweldig. De laatste dag nog met zijn allen een mooie wandeling naar een lookout gemaakt (op hun land natuurlijk) en toen smorgens vroeg weer afscheid genomen van iedereen ,ook vincent want die blijft daar nog een paar weken, en weer 12 uur in de bus.

En nu zit ik dus weer in brisbane, voor de 5e keer als ik goed geteld heb:) terwijl deze stad nou niet zo geweldig is, haha! Gisteravond luc dus weer ontmoet en nu alles regelen voor ons vertrek en dus de laatste paar weekies van onze reis.

dus nu neem ik afscheid van australie, echt een van de mooiste landen waar ik ooit geweest ben (op nieuw zeeland na natuurlijk). heb hier echt een geweldige tijd gehad en heb enorm genoten van mijn avonturen, en alle vrienden die ik hier gemaakt heb. en ik hoop natuurlijk dat ik hier ooit nog weer een x terug kan komen, wat ik ook zeker ga doen als ik de kans krijg!

Alvast tot over een paar weeken allemaal, er komt natuurlijk nog 1 laatste verslagje dus hou je mail in de gaten!

Cheers